Kanser için immünoterapi

Bağışıklık sisteminin en bilinen görevi enfeksiyonlarla savaşmaktır. Bağışıklık sisteminin kanser hücreleri de dahil olmak üzere yaşlanmış ve hasar görmüş hücrelerin ortadan kaldırılmasında önemli bir rol oynadığı daha az bilinir.Bağışıklık sisteminin hücreleri ve proteinleri vücutta "yabancı" ve "öz", "sağlıklı" olarak farklılaşır. " hasta" veya "yaralı" dan.
Patojenleri veya hasarlı hücreleri tanırlarsa:

- Bir enfeksiyonu kontrol altına almak ve mümkünse savuşturmak veya hasarlı hücreleri yok etmek,

- vücuttaki sağlıklı hücrelere yanlışlıkla saldırmamak için bağışıklık tepkisini düzenler ve durdurur ve

- bir hatırlatma işlevine sahip olun. İmmünolojik bir hafıza, bir hastalığın tekrarlamasına karşı korur.

Bu süreçlerin kontrolü karmaşıktır. Bağışıklık sistemi, patojenlere ve hasarlı hücrelere hızla saldırma ve yok etme görevine sahiptir. Aynı zamanda vücudun kendi sağlıklı hücrelerine benzer özelliklere sahip tepki vermesi mümkün değildir. Bununla birlikte, bağışıklık sisteminin bu tür “yanlış” tepkileri mevcuttur. Örneğin, romatizma veya multipl skleroz gibi otoimmün hastalıkları tetiklerler. Bağışıklık sisteminin birçok farklı hücresi, bağışıklık tepkisinde yer alır. Bunlar doğru zamanda uyarılmalı ve daha sonra tekrar engellenmelidir. Bağışıklık sisteminin tepkisi de doğru sırada gerçekleşmelidir. Bu nedenle çeşitli haberci maddeler bağışıklık sisteminin reaksiyonunu kontrol eder. İnterferonlar ve interlökinler, bu tür haberci maddelerin veya "sitokinlerin" örnekleridir ve başkaları da vardır. Kanser hücreleri endojen hücreler olduğu için bağışıklık sistemi tümör hücrelerini tanımakta zorlanır. Normalde kendi vücudunuza saldırılmamalıdır. Bununla birlikte, sağlıklı hücrelerle karşılaştırıldığında, tümör hücreleri az çok büyük değişiklikler taşır. Bu nedenle bağışıklık sistemi bu tür "hasta" hücreleri tanıyabilir ve yok edebilir. Bu süreç sağlıklı insanlarda düzenli olarak gerçekleşir. Sorun, kanser hücrelerinin bir bağışıklık tepkisine karşı kaçınma stratejileri geliştirmesidir. Örneğin, kendilerini bağışıklık sistemine “görünmez” yaparak. Veya bağışıklık tepkisini engelleyerek. Bu onların bağışıklık sisteminden kaçmalarını sağlar. Bilim adamları uzun süredir kanser hücrelerine karşı eksik olan bağışıklık tepkisini yapay olarak üretmeye çalışıyorlar ( https://www.krebsinformationsdienst/treat/immunsystem.plp ).

İmmünoterapinin bir şekli interferonlardır. Hücre hormonlarına aittirler ve hastalıklı hücrelerin işaretlenmesi için bağışıklık sisteminin hücrelerini aktive edebilirler. İnterferonlar yapılarına göre alfa, beta ve gama interferonlara ayrılır. İnterferonlar endojen maddeler olmalarına rağmen önemli yan etkilere neden olabilirler. Birçok hasta, ateş, iştahsızlık veya mide bulantısı, yorgunluk ve baş ağrısı ve eklem ağrısı gibi soğuk algınlığına benzer semptomlara sahiptir. Bu yan etkiler de uzun vadede kilo kaybına yol açar.
Beyaz kan hücrelerinde ve trombositlerde bir düşüş de mümkündür.

Monoklonal antikorlar, yüzeylerinde bir antikorun kendilerine tepki vereceği şekilde modifiye edilmiş antijenleri nadiren sundukları için tümör hücrelerine tepki gösteremezler. Bununla birlikte, tek tek maddelerin veya hücre türlerinin kandan çıkarılmasını ve kendilerine özgü antikorlarla zenginleştirilmesini mümkün kılarlar. Antikor molekülleri radyoaktif veya floresan maddelerle birleştirilirse görünür veya ölçülebilir hale gelir ve kanda tümör belirteçleri saptanabilir. İmmünosintigrafide monoklonal antikorlar vücuttaki küçük tümör odaklarını bulmak için de kullanılır. Günümüzde tedavi için aşağıdaki antikorlar kullanılmaktadır:

- Meme kanseri tedavisindeki antikor, kanser hücreleri için bir büyüme sinyalini durdurma görevine sahiptir. Antikor, standart tedavi yöntemlerini değiştirmeden tamamlar.

– Bir lösemi türüne karşı onaylanan antikor ayrıca kansere özgü bir özelliği de hedefler. Bir sitostatik ile birleştirildi
( https://onkologie.hexal.de/arzneimittel/immuntherapie/nebeneffekten.php ).

Daha yeni monoklonal antikorlar şunlardır:                                                                      Ipiliumumab: melanom tedavisinde kullanılan ve CTLA-4 proteinini hedefleyen tamamen insanlaştırılmış bir monoklonal antikordur. Aşağıdakiler çok yaygın yan etkiler olarak tanımlanmaktadır : iştahsızlık, ishal, deri döküntüsü ve yorgunluk veya güçsüzlük hissi ( https://de.wikipedia.org/wiki/Ipilimumab ).

Bevacizumab: immünoglobulinler (IgG1) grubundan hümanize bir monoklonal antikordur. Bir anjiyogenez inhibitörüdür. Anjiyogenez, insan vücudundaki kan damarlarının yeni oluşumudur. Birçok kanser hastalığının ilerlemesi için önemlidir. Avrupa'da, bevacizumab altı ileri kanserin tedavisi için bir ilaç olarak onaylanmıştır.
Bunlar: kolon kanseri, meme kanseri, akciğer kanseri, böbrek kanseri, yumurtalık kanseri ve rahim ağzı kanseri ( https://de.wikipedia.org/wiki/Bevacizumab ).
Çok yaygın yan etkiler şunlardır: yüksek tansiyon, halsizlik, yorgunluk, ishal, ağrı, beyaz kan hücresi eksikliği, trombosit eksikliği, sinir duyarlılığı bozuklukları, tat bozuklukları, gastrointestinal perforasyon vb . onmeda.de/wirkstoffe /bevacizumab/yan etkiler-ilaç ).

Cetuximab: epidermal büyüme faktörüne (EGFR) yönelik terapötik bir IgG1 tipi kimerik monoklonal antikordur. İnsan vücut hücrelerinin zarlarında bulunan bir tümör antijenine yöneliktir. Mutasyona uğramamış Ras geni ile metastatik EGFR eksprese eden kolorektal kanserin tedavisinde kullanılır.
Baş ve boyun bölgesinde skuamöz hücreli karsinomu olan hastaları tedavi etmek için de kullanılır ( https://de.wikipedia.org/wiki/cetuximab ).
Yaygın yan etkiler şunlardır: kanda magnezyum eksikliği, karaciğer enzim değerlerinde artış, cilt reaksiyonları, hafif veya orta derecede infüzyonla ilgili reaksiyonlar, mukoza zarının hafif ila orta derecede iltihaplanması (burun kanamaları dahil)
( https://www.onmeda.de/wirkstoffe/cetuximab/nebeneffekten-medikament )

​

​