rak pęcherza

Rak pęcherza moczowego jest nowotworem złośliwym pęcherza moczowego. Rak pęcherza zwykle pojawia się w starszym wieku. Średni wiek, w którym stawia się diagnozę, to 73 lata dla mężczyzn i 77 lat dla kobiet. Mężczyźni chorują częściej niż kobiety. Guz zwykle wywodzi się z błony śluzowej pęcherza moczowego (urotelium) ( www.apotheken-umschau.de ). Objawy raka pęcherza moczowego to mocz czerwonawy do brązowego i częste parcie na mocz. Palenie jest najważniejszym czynnikiem ryzyka. Innym czynnikiem ryzyka jest kontakt zawodowy z chemikaliami ( www.netdoktor.de ). Terapia raka pęcherza zależy od rozprzestrzeniania się guza. W przypadku powierzchownego raka pęcherza moczowego, gdzie guz jest ograniczony do błony śluzowej i nie penetruje leżącej poniżej warstwy mięśniowej, guz usuwa się w cystoskopii (cystoskopii) za pomocą pętli elektrycznej. Jeśli jednak guz wrósł do warstwy mięśniowej ściany pęcherza moczowego, pęcherz jest całkowicie usuwany chirurgicznie (cystektomia) i wykorzystywane są okoliczne węzły chłonne w miednicy. U mężczyzn prostata jest również usuwana wraz z pęcherzykami nasiennymi lub, jeśli to dotyczy, również z cewką moczową. U kobiet usuwa się również macicę, cewkę moczową i często jajniki. Częściowe usunięcie pęcherza jest rzadkie ( www.oncology-guide.com ). Aby zapobiec nawrotom, niektórzy pacjenci otrzymują leki przeciwnowotworowe (tzw. leki chemioterapeutyczne) bezpośrednio po operacji. Są one spłukiwane bezpośrednio do pęcherza moczowego w ramach cystoskopii (terapia wkraplanie, chemioterapia dopęcherzowa). Dzięki tej terapii ryzyko nawrotu jest niskie do średniego. Szczepionka przeciw gruźlicy BCG (Bacillus Calmette Guérin), którą również wstrzykuje się bezpośrednio do pęcherza, jest czasami stosowana u pacjentów z wysokim ryzykiem nawrotu. Wywołuje intensywną reakcję immunologiczną, która również zwalcza komórki nowotworowe. Kontynuacja leczenia trwa zwykle od 6 do 8 tygodni. W niektórych przypadkach po fazie wprowadzającej następuje faza podtrzymująca, która może trwać od miesięcy do lat.                                    
Zdarzają się przypadki, w których usunięcie pęcherza nie jest możliwe lub pacjent odmawia. Stosowana jest tu chemioterapia całego ciała (terapia systemowa). W przypadku zaawansowanego raka pęcherza moczowego, np. gdy rozprzestrzenił się na węzły chłonne w jamie brzusznej lub inne narządy, chemioterapia łagodzi objawy. Radioterapia jest alternatywą dla usuwania pęcherza, ponieważ rak pęcherza jest wrażliwy na promieniowanie. W ten sposób można czasem zachować bańkę. Radioterapia jest zwykle łączona z chemioterapią. Cytostatyki mają na celu zwiększenie wrażliwości guza na promieniowanie
( www.netdoktor.de ). Interwencje chirurgiczne w kontekście terapii onkologicznej powodują różne skutki uboczne. W przypadku resekcji przezcewkowej czasami pojawia się krew w moczu i ból podczas oddawania moczu. Ból jest powszechny po radykalnej cystektomii. Po częściowej cystektomii pacjenci zwykle chwilowo nie są w stanie utrzymać w pęcherzu tak dużej ilości moczu. Po radykalnej cystektomii mężczyźni są bezpłodni ( www.onkologie.hexal.de ). Chemioterapia ogólnoustrojowa ma następujące skutki uboczne: hamowanie podziału komórek, który powoduje suchość i podrażnienie błon śluzowych, wypadanie włosów, ograniczenie tworzenia krwinek, zaburzenia krzepnięcia krwi i anemię ( www.ratgeber-krebs.com ). Leki przeciwnowotworowe wstrzykiwane miejscowo do pęcherza mogą powodować podrażnienie pęcherza, dyskomfort lub krwawienie przez kilka dni. Leczenie immunologiczne BCG może powodować bolesne oddawanie moczu i kilkudniową potrzebę oddawania moczu ( www.netdoktor.de ). Inną skuteczną terapią raka pęcherza są komórki dendrytyczne. Ta terapia jest stosowana od dziesięcioleci. W tym czasie przeprowadzono liczne badania i rozprawy doktorskie, które świadczą o pozytywnym wykorzystaniu tej metody leczenia. Jedynym skutkiem ubocznym, który występuje, są objawy grypopodobne, które ustępują w ciągu 48 godzin.