Borstcarcinoom - borstkanker

Borstkanker is de meest voorkomende kanker bij vrouwen en is zeer zeldzaam bij mannen. De therapie bestaat meestal uit een combinatie van chirurgie, cytostatica, hormoontherapie en radiotherapie, aangepast aan het stadium van de ziekte. Ook nieuwe benaderingen op het gebied van kankerimmunotherapie worden onder meer mogelijk gemaakt door monoklonale antilichamen. Tijdens de operatie worden de gedegenereerde cellen volledig verwijderd en moet herhaling worden voorkomen. Borstsparende therapie is nu mogelijk voor 60-70% van de patiënten. Na de operatie krijgen veel patiënten met een hoger risico op recidief chemotherapie om de resterende tumorcellen te doden. In de regel worden cytostatische combinaties gebruikt (Wikipedia). Chemotherapie is vooral geschikt voor de behandeling van niet-hormoonafhankelijke borstkanker. Tussen de cycli van behandeling met cytostatica, die afzonderlijk worden gebruikt, is er een onderbreking van de behandeling om bijwerkingen tot een minimum te beperken. De cytostatica worden vaak als infuus toegediend. Helaas beschadigt chemotherapie ook gezonde cellen. Gezond weefsel met een hoge delingssnelheid, zoals het darmslijmvlies, wordt aangetast. Beenmergbeschadiging treedt ook op. Het produceert dan minder witte en rode bloedcellen. Dit resulteert in een verhoogde vatbaarheid voor infecties, bloedarmoede en stollingsstoornissen. Het gebrek aan rode bloedcellen veroorzaakt vermoeidheid en uitputting. Omdat de cytostatica de haarwortels aanvallen, treedt haarverlies op. Omdat chemotherapiemedicijnen het braakcentrum in de hersenen irriteren, treden misselijkheid en braken op. De slijmvliezen in het spijsverteringskanaal worden aangetast. Pijnlijke ontsteking van de mond en keel is een last (Netdoktor). Bestralingstherapie voor borstkanker wordt uitgevoerd wanneer er na de operatie een risico bestaat dat de tumor terugkeert door hernieuwde groei in het borstgebied, de borstwand of de lymfeklieren. Acute bijwerkingen van bestraling zijn roodheid van de huid. Verdikking, verkleuring en verhoogde gevoeligheid voor irritatie zijn gevolgen op de lange termijn. Als delen van de longen of luchtpijp zich in het stralingsveld bevinden, is er kans op irritatie en longontsteking, ook zonder dat ziektekiemen de trigger zijn. De longfunctie kan op de lange termijn worden aangetast door littekens. Als het hart of de schildklier zich in het stralingsveld zou bevinden, zouden hartaandoeningen of schildklieraandoeningen optreden. Na bestraling van de oksel bestaat het risico op het ontwikkelen van lymfoedeem. Verder is er een laag risico dat weefselbeschadiging door straling tot tumorvorming leidt (krebsinformationsdienst.de). Naast chirurgie, chemotherapie en bestraling wordt antihormonale therapie uitgevoerd. Het heeft tot doel de vorming of werking van voornamelijk oestrogenen te blokkeren. De groei van hormoongevoelige tumorcellen moet worden gestopt. Op deze manier kan vaak een terugval of verdere progressie van de ziekte worden voorkomen. Hormoonontwenning is ook bekend als endocriene therapie of antihormoontherapie, of kortweg hormoontherapie. Symptomen zoals die tijdens de menopauze (krebsinformationsdienst.de) optreden als bijwerking. Naast de klassieke therapieën is er ook de mogelijkheid van immunotherapie bij borstkanker. Er wordt onderscheid gemaakt tussen actieve en passieve vaccinatie. Bij actieve immunisatie krijgt de patiënt kankervaccins toegediend die bedoeld zijn om een immuunrespons op te wekken. Tijdens passieve immunisatie ontvangt de patiënt antilichamen of antilichaamfragmenten. Deze zouden selectief aan tumorcellen moeten binden en zo tot hun vernietiging moeten leiden (Wikipedia). Bijwerkingen van passieve immunotherapie zijn: chronische of acute ontstekingen in de darm met: diarree, krampen pijn, winderigheid, braken, gewichtsverlies, vermoeidheid, ontsteking van de huid, ontsteking van de lever (immuntherapiekrebs.de). Bij deze therapie worden interferon en antilichamen als stoffen gebruikt. Dendritische celtherapie is een actieve vaccinatie. Het is effectief bij borstkanker zonder de ernstige bijwerkingen van andere vormen van therapie. Er treden alleen griepachtige symptomen op.