bronchiaal carcinoom

Longcarcinoom (bronchiaal carcinoom) is een kwaadaardig neoplasma van gedegenereerde cellen in de bronchiën. Jaarlijks krijgen ongeveer 1,6 tot 1,8 miljoen mensen wereldwijd de diagnose longkanker. Longkanker is wereldwijd de meest voorkomende doodsoorzaak door kanker bij mannen en de tweede meest voorkomende doodsoorzaak bij vrouwen na borstkanker. Er zijn 2 vormen van longkanker: de meer voorkomende niet-kleincellige longkanker en de zeldzamere kleincellige longkanker
( www.lungenkrebs-verständig.de ). De histologische classificatie van bronchiaal carcinoom volgens de WHO (World Health Organization) is: Kleincellig carcinoom: havercelcarcinoom, intermediair type, gecombineerd haverceltype (ca. 15%). Niet-kleincellig carcinoom (ongeveer 85%): Spindelcel plaveiselcelcarcinoom, acinair acinair, papillair, bronchioloalveolair adenocarcinoom, vast met slijmvorming, grootcellig carcinoom: reuzencelcarcinoom, kleincellig carcinoom. Andere soorten kanker: adenosquameus carcinoom, sarcomaat carcinoom, neuro-endocrien carcinoom (NEC).  (Wikipedia
De belangrijkste oorzaak van kankerontwikkeling is tabaksrook, waarbij zowel roken als passief roken gevaarlijk is. Andere risicofactoren zijn: asbest, arseenverbindingen of kwarts- en nikkelstof, hoge niveaus van luchtvervuiling, radon, genetische aanleg en longlittekens ( www.netdoktor.de ). Longkanker kan op verschillende manieren worden behandeld, waaronder chirurgie en chemotherapie. Er zijn 3 verschillende therapeutische benaderingen die afzonderlijk of in combinatie worden gebruikt: een operatie om de tumor te verwijderen, chemotherapie en bestraling van de tumor. Longkanker heeft alleen een reële kans op herstel zolang het operabel is. Afhankelijk van de verspreiding van het bronchiale carcinoom worden een of twee longkwabben verwijderd (lobectomie, bilobectomie) of zelfs een hele longvleugel (pneumonectomie) Postoperatief worden de omliggende lymfeklieren verwijderd (mediastinale lymfeklierdissectie). Longkanker kan ook worden behandeld met chemotherapie, meestal in combinatie met andere behandelingen. Het kan vóór een operatie worden uitgevoerd (neoadjuvante chemotherapie). Na de operatie wordt ook chemotherapie gegeven (adjuvante chemotherapie). Een andere benadering van de behandeling van longkanker is bestraling. Bestraling kan voor of na een operatie worden gegeven en wordt vaak gebruikt als aanvulling op chemotherapie (radiochemotherapie). In individuele gevallen wordt profylactische schedelbestraling uitgevoerd om hersenmetastasen te voorkomen. De behandeling van kanker hangt af van het type kanker. Kleincellig bronchiaal carcinoom groeit zeer snel en metastaseert vroeg. Chemotherapie is hierbij de belangrijkste behandelmethode. Vaak wordt ook bestralingstherapie gegeven. Chirurgie wordt alleen toegepast als de tumor nog erg klein is en nog geen of slechts enkele aangrenzende lymfeklieren heeft aangetast. Op het moment van diagnose is kleincellige longkanker meestal goed gevorderd. Niet-kleincellige longkanker is de meest voorkomende vorm van longkanker (NSCLC = niet-kleincellige longkanker). Alle niet-kleincellige bronchiale carcinomen groeien langzamer dan kleincellig longcarcinoom en metastaseren later. Ze reageren echter niet goed op chemotherapie. Indien mogelijk wordt een operatie uitgevoerd. Als er geen manier is om de tumor volledig te verwijderen, wordt bestraling gebruikt. Voor en na de operatie kan ondersteunende chemotherapie worden gegeven. In een zeer vroeg stadium kan alleen bestraling voldoende zijn. Mogelijke bijwerkingen van chemotherapie zijn: misselijkheid, braken, verlies van eetlust, diarree en buikpijn, haaruitval, bloedvormingsstoornissen (bloedarmoede) en bloedstolling (verhoogde neiging tot bloeden), verhoogd risico op infectie en ernstige, aanhoudende toestanden van uitputting (vermoeidheid). Bijwerkingen van straling zijn onder meer roodheid, huidirritatie, vermoeidheid, misselijkheid, braken, diarree en hoofdpijn. Mogelijke late schade is huidzweren ( www.lungenkrebs.de ). Een andere behandelingsoptie tegen kanker zijn dendritische cellen, die de immuunrespons in het lichaam veroorzaken. Er zijn tal van studies en proefschriften die de effectiviteit ervan bewijzen. Longkanker reageert ook op behandeling met dendritische cellen. De behandeling wordt goed verdragen omdat er geen andere bijwerkingen zijn dan griepachtige symptomen die binnen 48 uur verdwijnen. In slechts één geval werd reumatoïde artritis waargenomen.